آغاز

با نام یاد یگانه خدای مهربون شروع به نوشتن می کنم..

نوشتن از موجود نازنینی که 52 روز پیش من را به بالاترین لذت زندگی ام رسوند..

نوشتن از و درباره گل پسر نازم..

آره! محمد صدرای من 52 روز پیش یعنی 23 تیر 90 ساعت 1 بامداد چشمای قشنگش رو روی این دنیا باز کرد.. 52 روز پیش گوش نواز ترین آهنگ را تقدیم من کرد و با شنیدن صدای گریه اش من رو به شوق آورد.. و صورت پاک و نازنینش من را مدهوش کرد..

صدرای من! خیلی زود تر از اینها برات می نوشتم.. از زمانی که حضورت را در وجودم احساس کردم و حالا فرصتی پیدا کردم که خاطرات و عکس های تو را ثبت کنم..

خیلی خیلی خیلی دوست دارم کوچولوی نازنینم..

اولین عکس صدرای نازم

ساعات اول زندگی...

اولین عکس با لبخند (در 3 روزگی)

بقیه عکسها در ادامه مطلب..

صدرای 40 روزه به روایت تصویر!









و
صدرا در راهپیمایی روز قدس